Het ene moet, het andere lukt niet. De rust die je nodig hebt kan je maar niet vinden. Dat geldt voor mij in ieder geval. Ondanks dat het heel hard nodig is en mijn lichaam al (te) vaak signalen afgegeven heeft dat ik rustiger aan moet doen, wil het maar niet lukken. Door een hoofd dat te vol zit, door allerlei dingen die overdag moeten (of "moeten") gebeuren. En als er dan even een moment is dat er niets hoeft, vind ik vaak wel weer iets om te gaan doen. Dat laatste gebeurt vooral om maar nergens aan te hoeven denken. Doordat mijn hoofd vol zit, sta ik zo'n beetje de hele dag aan en ben ik 24/7 aan het nadenken over van alles. Zelfs als ik slaap lijkt dat het geval, want ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst echt uitgerust wakker ben geworden. Middenin de nacht wakker worden weet ik nog wel, want dat gebeurt ongeveer elke nacht.
Dus rust? Ik zou niet eens meer weten wat dat is. Heel soms, een enkel momentje lukt het om nergens aan te denken, maar dat is vaak snel voorbij, omdat er altijd wat gedaan moet worden. Niet alleen omdat ik dat vind of ik weer iets gevonden heb, maar ook omdat het gezinnetje gewoon moet doorgaan. Alles bij elkaar, maar zeker ook alles waarbij heel m'n leven al tegenaan loop en in de afgelopen 20 jaar mee te kampen heb gehad, dragen bij aan het maar geen rust kunnen vinden. Natuurlijk zijn er, bijvoorbeeld via de huisarts, mogelijkheden om wat medicatie te krijgen om eens goed te kunnen slapen, maar dat zie ik niet zitten. Het is toch troep wat je neemt en dat heb ik in het verleden al meer dan genoeg gedaan.
Buiten dat, het allemaal zelf willen doen en oplossen is wat ik altijd al heb gedaan, vaak ook heb gewild, maar ook heb moeten doen, dus zolang ik denk dat ik het zelf kan is en blijft het moeilijk anderen toe te laten om ergens bij te helpen.
Reactie plaatsen
Reacties