Waarom een blog over het uiten van gevoelens en emoties? Omdat maar weinig mensen begrijpen dat dat bij mij niet goed lukt. Vraag me niet waarom, maar dat zit m'n hele leven er al niet in. Hierdoor denken mensen al snel dat je asociaal bent, omdat ze niet aan je kunnen zien hoe je je voelt. Over sociaal gesproken; ik voel me over het algemeen niet erg prettig in een groep mensen, zeker niet als het allemaal vreemden zijn. Maar daarentegen, en dat ligt geheel aan hoe ik me die dag voel, lukt dat soms juist wèl. Gek genoeg is dat niet verklaarbaar voor mezelf. 

Het ene moet, het andere lukt niet. De rust die je nodig hebt kan je maar niet vinden. Dat geldt voor mij in ieder geval. Ondanks dat het heel hard nodig is en mijn lichaam al (te) vaak signalen afgegeven heeft dat ik rustiger aan moet doen, wil het maar niet lukken. Door een hoofd dat te vol zit, door allerlei dingen die overdag moeten (of "moeten") gebeuren. En als er dan even een moment is dat er niets hoeft, vind ik vaak wel weer iets om te gaan doen. Dat laatste gebeurt vooral om maar nergens aan te hoeven denken. Doordat mijn hoofd vol zit, sta ik zo'n beetje de hele dag aan en ben ik 24/7 aan het nadenken over van alles. Zelfs als ik slaap lijkt dat het geval, want ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst echt uitgerust wakker ben geworden. Middenin de nacht wakker worden weet ik nog wel, want dat gebeurt ongeveer elke nacht. 

Nooit geweten en begrepen wat ik daarmee moet. Als iemand tegen je zegt dat ze van je houden. Andersom geldt dat ook, want ik weet simpelweg niet wat het inhoudt, het doet niet echt iets met me en ermee omgaan kan ik niet en wil ik niet. Ik doe mijn best voor iemand die het verdient. Voor iemand waar ik een goed gevoel bij heb, loop ik de poten onder m'n Rotterdamse reet vandaan en zal ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat diegene zich nergens druk om hoeft te maken. 

Nooit heb ik een vaste baan gehad. Wel veel verschillende baantjes met werkzaamheden waar de diversiteit vanaf droop. Altijd, of in ieder geval, erg vaak pech gehad waardoor geen contractverlenging of aanbieding van een vast contract. Jaren aan het lijntje gehouden worden als uitzendkracht met korte contracten, detachering, maar als uiteindelijk het punt daar was waarop men moest beslissen tussen slechts 2 dingen; een vaste aanstelling of "helaas zul je ergens anders een baan moeten vinden" werd steevast het laatste gekozen. Om vervolgens een aantal weken later bijvoorbeeld te horen dat men op jou plek een nieuwe uitzendkracht heeft neergezet.

Waarom Autismeleven

Herkenning

Moe

Laat gaan

"Laat hem maar even gaan" "laat maar even uitjanken" "ach ja, misschien niet heel normaal gedrag, maar komt wel goed als hij groter is...

Geluiden komen bij mij altijd hard binnen. Het gebeurd vaker dat ik iets hoor wat anderen in mijn omgeving niet opvalt/niet horen, denk aan muziek van buiten, een apparaat wat een piepje heeft, drukte op straat enz. Waar anderen die geluiden niet horen of deze kunnen filteren komt het bij mij allemaal tegelijk binnen en hoor ik het alsof het in mijn huis gebeurd (denk aan muziek van buren bijv.). Als ik goede dagen heb dan kan ik het prima handelen, maar zodra ik ook maar iets overprikkeld ben is dat een van de eerste dingen die mij frustreren. Ik vraag vaak aan mijn omgeving of zij het ook horen, of zij er geen last van hebben, meestal is het antwoord "nee ik hoor het niet", "ik let er niet op", "heb er geen last van"... terwijl ik er constant last van heb. Het is frustrerend, en op zijn zachtst gezegd vervelend omdat dit ook iets is wat ik niet kan uitzetten, ik mezelf er nooit helemaal voor kan afsluiten. De geluiden van drukke straat/winkel is echt funest voor mij. Ik word onrustig, kan mijzelf nauwelijks meer focussen op wat ik aan het doen ben en word prikkelbaar. Een dagje weg naar een pretpark kan ik behoorlijk handelen omdat ik mijzelf daar dan toe zet, maar na zo'n dag ben ik helemaal op en heb ik echt volledige rust nodig met zo min mogelijk geluiden/herrie om mij heen. Soms helpt het mij dan als ik een noisecanceling koptelefoon op zet zodat ik mezelf kan afsluiten voor alles om mij heen en daarmee mezelf weer wat rust kan geven na z’n intensieve dag.

Duidelijkheid is voor mij belangrijk. Ik kan er beter mee omgaan als dingen mij heel simpel en makkelijk worden uitgelegd (Jip en Janneke taal). Gedraai en heel veel uitleg kan ik niks mee. Vertel wat je wil vertellen, maak je punt en meer niet. Al die informatie kan ik niets mee, blijft niet hangen en daardoor raak ik de draad in het gesprek snel kwijt, geeft het mij frustratie waardoor ik prikkelbaar ben.

Door de jaren heen heb ik mijzelf mijn eigen dagstructuur aangeleerd waar ik het beste mee de dag doorkom. Zo verloopt elke dag grotendeels hetzelfde. Met name momenten van koffie drinken, douchen, eten, boodschappen doen gebeuren nagenoeg elke dag rond hetzelfde tijdstip. Ik krijg hier rust van en ik weet waar ik aan toe ben. Verloopt een dag anders dan deze normaalgesproken verloopt ben ik al snel uit mijn doen, humeurig en loop ik tegen situaties aan die ik normaal voorkom, denk bijv. aan op vaste tijd boodschappen doen zodat het nog rustig is in de winkel, ga ik een kwartier later is het al drukker en geeft dat mij al spanning en stress waardoor ik daar de hele dag last van blijf houden. Gaan we een dagje weg kan ik daar echt van genieten, maar tegelijkertijd ben ik ook onrustig omdat ik niet mijn eigen dagstructuur kan aanhouden. Dit geldt zelfs als één van mijn naasten, mijn vriendin en of kinderen in dit geval iets gepland hebben op een dag en de dag daardoor anders verloopt dan voor mij normaal is. Ik word er gewoon erg onrustig van, ben prikkelbaarder en hoe vroeg of laat het ook gebeurd op de dag, ik hou er de rest van de dag last van omdat mijn eigen structuur daardoor opschuift.