Moe
Welk effect autisme heeft op mijn eigen leven is niet in één woord, één zin of één alinea te vatten. Want ondanks dat elke dag hetzelfde is, komt er toch iedere dag wel weer wat bij. Dat begint al met altijd aanstaan en met "altijd" bedoel ik ook daadwerkelijk altijd. Want zelfs als ik slaap sta ik aan! Klinkt gek, maar doordat er zo ontzettend veel moet van mezelf en daardoor zoveel in m'n hoofd zit, is het slapen ook al geen rustmoment meer. Dit resulteert dan in nooit echt uitgerust zijn, dus altijd ergens vermoeidheid voelen en ervaren. En als er een dag is zonder lichamelijke vermoeidheid dan is er altijd de mentale moeheid. Misschien is dat laatste nog wel vervelender dan fysiek moe zijn, omdat je daar soms nog wel doorheen kunt rammen. Mentale moeheid blijft maar en gaat eigenlijk nooit weg.
Vroeger heb ik getennist en het kwam weleens voor dat ik zo'n 2-3 uur mezelf helemaal leeg speelde op de baan en uiteraard behoorlijk moe en uitgewoond was daarna. Maar gek genoeg is dat in de verste verte niet te vergelijken met de moeheid zoals ik die nu ervaar.
Reactie plaatsen
Reacties